Μονογαμία – Μας κάνει πραγματικά καλό;

Πέρσι, ο αρθρογράφος των New York Times Ross Douthat έκανε μια τολμηρή πρόβλεψη για το μέλλον των γάμων στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τον εν λόγω αρθρογράφο, καθώς μεταβάλλεται το ποσοστό των Αμερικανών που είναι δέχονται τις «ανοιχτές» σχέσεις, οι γάμοι μεταξύ πολλών συντρόφων (πολυγαμία) δεν αποκλείεται να νομιμοποιηθούν γύρω στο 2040.

Τι σημαίνει σε αριθμούς μια τέτοια αλλαγή; Λοιπόν, ο αριθμός των ατόμων που παραδέχονται ότι θεωρούν την πολυγαμία έναν ηθικό τρόπο ζωής έχει διπλασιαστεί σε σχέση με το 2001. Τότε, μόλις το 7% των Αμερικανών ήταν αυτής της άποψης· το ποσοστό αυτό όμως εκτινάχθηκε στο 16% σε 15 μόλις χρόνια.

Βέβαια, αν και το ενδεχόμενο της νομιμοποίησης της πολυγαμίας στις ΗΠΑ μοιάζει παρατραβηγμένο για πολλούς, αποτελεί καθημερινότητα σε άλλες χώρες. Στις 57 από τις σχεδόν 200 ελεύθερες χώρες υπάρχει νομοθεσία που επιτρέπει τον γάμο με πολλούς συντρόφους. Σε χώρες όπως η Αίγυπτος, η Κένυα, η Λιβύη, το Αφγανιστάν, η Ινδονησία, η Ινδία, το Κουβέιτ και πολλές άλλες η πολυγαμία (ή πολυγυνία) είναι νομικά αναγνωρισμένη.

Οι αρχές των Δυτικών ενάντια στη φύση;

Θα έπρεπε λοιπόν οι κοινωνίες της Δύσης να αποδεχτούν την πολυγαμία; Αν και πολλοί δεν θα συμφωνήσουν ποτέ με αυτό, περισσότερες ελεύθερες σχέσεις ενδεχομένως να είναι η λογική επιλογή αν αναλογιστούμε τον αριθμό των γάμων που καταλήγουν σε διαζύγιο.

Σχεδόν οι μισοί γάμοι στον δυτικό κόσμο καταλήγουν σε διαζύγιο, ενώ το σεξ με άλλους είναι μία από τις πλέον κοινές αιτίες (στις μονογαμικές κοινωνίες). Επίσης, σύμφωνα με μελέτες έχει δειχθεί ότι το 20-60% των παντρεμένων θα εμπλακούν σε εξωσυζυγική σχέση τουλάχιστον μία φορά.

Τα ποσοστά αυτά πιστεύεται ωστόσο ότι είναι μεγαλύτερα, καθώς είναι πιθανό οι συμμετέχοντες σε αντίστοιχες δημοσκοπήσεις να αναφέρουν μειωμένο αριθμό απιστιών.

Σοβαρά τώρα, αν και η «απιστία» θεωρείται ανήθικη από πολλούς, είναι σωστό αυτό; Πολυάριθμες μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ορισμένα στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς αποδεικνύουν μια έμφυτη τάση προς την πολυγαμία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ανακάλυψη ότι οι γυναίκες βγάζουν ήχους κατά τη διάρκεια της συνουσίας για να προσελκύσουν υποψήφιους συντρόφους.

Αυτό φυσικά γίνεται υποσυνείδητα, αν όμως αληθεύει, αποδεικνύει τη θεωρία που λέει ότι οι άνθρωποι δεν είναι φτιαγμένοι για να είναι μονογαμικοί. Υπάρχουν επίσης ενδείξεις για αύξηση του αριθμού των σπερματοζωαρίων όταν οι άντρες βρίσκονται μακριά από τις συντρόφους τους, πράγμα που υποδηλώνει την έμφυτη τάση του ανθρώπου να αποκτά απογόνους με πολλούς συντρόφους.

Μπορεί η απιστία να σώσει τις μακρόχρονες σχέσεις;

Αν έχουμε γενετική (αλλά και ενδεχομένως έμφυτη ψυχολογική) προδιάθεση για την πολυγαμία, τότε η απιστία είναι ο καλύτερος ίσως τρόπος για να ενδώσουμε στις σεξουαλικές μας ανάγκες χωρίς να χρειαστεί να χωρίσουμε. Έχει δειχθεί ότι στις μακρόχρονες σχέσεις το σεξ γίνεται ολοένα και λιγότερο σημαντικό, καθώς το συναισθηματικό δέσιμο υποκαθιστά την ανάγκη για σωματική επαφή.

Αν ο ένας εκ των συζύγων έχει υψηλότερη λίμπιντο από τον άλλον, η έλλειψη συνουσίας μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε αίσθημα απόρριψης και κατά συνέπεια στη διάλυση του γάμου.

Η απιστία με ένα ή περισσότερα άτομα δίνει στον/στην σύζυγο με την υψηλότερη λίμπιντο τη δυνατότητα να ενδώσει στις ορέξεις του/της εκτός γάμου. Κατ’ αυτό τον τρόπο κερδίζει τη σωματική επαφή που λαχταρά, ενώ συνεχίζει να έχει το συναισθηματικό δέσιμο που προσφέρει ο γάμος του/της.

Έχοντας αυτά κατά νου, συμπεραίνουμε ότι οι εξωσυζυγικές σχέσεις δεν αποκλείεται να αποτελούν τη λύση για όσους έχουν ακόρεστη επιθυμία για σεξ ώστε να μπορέσουν να παραμείνουν στο γάμο τους. Αντί να αφήνουν τις ορμές τους να συσσωρεύονται σε μια σχέση χωρίς σεξ, η μόνη λογική επιλογή είναι να βρουν διέξοδο αλλού ώστε να ικανοποιήσουν τα σεξουαλικά θέλω τους.

Οι δυτικές κοινωνίες στο σύνολό τους θεωρούν τις σεξουαλικές ορέξεις και την συναισθηματική ευτυχία άρρηκτα συνδεδεμένες. Η συνουσία όμως είναι μια σωματική δραστηριότητα που προκαλεί εκτόνωση και απελευθέρωση ενδορφινών, και γυμνάζει όλο το σώμα. Το συναισθηματικό δέσιμο από την άλλη είναι πολύ βαθύτερο και πιο σύνθετο.

Το ένα μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από το άλλο.

Αν αποδεχτούμε αυτό το γεγονός και την ιδέα ότι η μονογαμία ενδέχεται να αντίκειται στον τρόπο με τον οποίο είμαστε φτιαγμένοι σε πνευματικό, σωματικό και συναισθηματικό επίπεδο ίσως έχουμε βρει τη λύση για τους πολυάριθμους προβληματικούς γάμους.